Schokken:
van aardbevingen tot psychische schokken

Er bestaan schokken van allerlei aard. Aard? Aarde. Af en toe schokt onze aarde, dit noemen we een aardbeving.
Laten we er even bij stilstaan bij wat er precies gebeurd. Eenvoudig uitgedrukt: binnen in de aarde, in de aardkorst, zijn er voortdurend verschuivingen (tektonische platen die verschuiven ten opzichte van elkaar). Dit gaat zeer traag en daar is niets van te merken. Dit proces gaat voortdurend door. Deze verschuivingen stapelen zich op. Na verloop van tijd brengt dit spanningen teweeg binnen in de aarde. Wanneer deze spanningen voldoende groot zijn zoeken ze naar ontlading. Dit ontladen gaat bruusk, met een forse schok. Het is deze schok die we een aardbeving noemen. Met deze schok is de spanning weg in de aarde, of vaak nog niet helemaal. Wanneer er nog spanningen zijn, zijn er meestal naschokken. (1)
Even herhalen: er is de heel langzame beweging in de aarde, niet merkbaar. Dit leidt tot spanningen die dan ineens ontladen.
Een analoog proces komen we bij heel veel schokken tegen.

Een revolutie is het sociale equivalent van een aardbeving. Er beweegt één en ander in de samenleving, in het begin nauwelijks of niet merkbaar. Na verloop van tijd bouwen de spanningen - vooral tussen de voor- en tegenstanders van veranderingen - zich op. Op het bepaald ogenblik komt het tot uitbarsting. Wanneer het om een grote uitbarsting gaat spreken we van een revolutie.

Ook binnen de wetenschappen zijn er schokken, denk maar aan de invoering van de relativiteitstheorie van Einstein. Vooraf was er wat aan de gang in verband met de tijd. De meeste wetenschappers gingen ervan uit dat er kleine aanpassingen aan de theorie nodig waren. Niets was minder waar, er was iets fundamenteel fout (met de visie op de tijd). Einstein kwam met de relativiteitstheorie, wat al het vorige in verband met tijd omverwierp; de absoluutheid van tijd werd van de kaart geveegd. Voor de gevestigde wetenschap was dit een schok, zeg maar een aardverschuiving.

In ons emotionele leven kunnen er zich ook schokken voordoen. Ook hier hebben we te maken met een gelijkaardig proces: voortdurend zijn er kleine, of iets grotere, psychische veranderingen. Van de kleine zijn we ons meestal niet bewust, van de iets grotere meestal wel. Dit gaat zo zijn gang. Na verloop van tijd stapelen binnen onze geest de innerlijke verschuivingen zich op. Op een bepaald ogenblik - meestal compleet onverwacht - volgt er een vrij zware crisis, een psychische schok. Meestal zijn er ook nog naschokken. Hoe moeten we hiermee om? Tijd om de nieuwe situatie een plaats te geven, te integreren in ons leven. Tijd voor heling.

Een extraatje: naast een aardbeving is er ook nog wat ik een "uurbeving" noem, de tijd schudt een uur vooruit of achteruit, dit met de uursverandering; een schok van plus of min één uur. Ons bioritme krijgt even een schok.